харчи́ мн. (ед. харч м.) разг. харчы́, -чо́ў, ед. харч, род. ха́рчу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прохарчи́ть сов., прост.

1. (истратить деньги на харчи) прае́сці;

2. (прокормить) прахарчава́ць, пракармі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прохарчи́ться прост.

1. (истратиться, израсходоваться на еду, харчи) прае́сці (гро́шы);

2. (прокормиться) прахарчава́цца, пракармі́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

харчы́, ед. харч м. съестны́е припа́сы, продово́льствие ср., харчи́;

◊ на ~ча́х свято́га Анто́нія — на пи́ще свято́го Анто́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)