ха́рканне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. ха́рканне
Р. ха́ркання
Д. ха́рканню
В. ха́рканне
Т. ха́рканнем
М. ха́рканні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ха́рканне ср. ха́рканье

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ха́рканне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. харкаць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ха́ркаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Кашляючы, выплёўваць макроту.

Х. крывёю.

|| аднакр. ха́ркнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. ха́рканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ха́рканье ха́рканне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)