харва́т
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
харва́т |
харва́ты |
| Р. |
харва́та |
харва́таў |
| Д. |
харва́ту |
харва́там |
| В. |
харва́та |
харва́таў |
| Т. |
харва́там |
харва́тамі |
| М. |
харва́це |
харва́тах |
Крыніцы:
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сербскахарва́цкі, ‑ая, ‑ае.
У выразе: сербскахарвацкая мова — мова сербаў, харватаў, чарнагорцаў і баснійцаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
харва́цкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да Харватыі, харватаў, які належыць, уласцівы ім. Харвацкая культура. Харвацкія балады.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)