хапу́га, -і, ДМ -пу́гу, Т -ам, м.; ДМ -пу́зе, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -пу́г (разм.).

Той, хто хапае; прагны да нажывы; хабарнік, злодзей.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хапу́га

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. хапу́га хапу́гі
Р. хапу́гі хапу́г
Д. хапу́гу хапу́гам
В. хапу́гу хапу́г
Т. хапу́гам хапу́гамі
М. хапу́гу хапу́гах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хапу́га

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. хапу́га хапу́гі
Р. хапу́гі хапу́г
Д. хапу́зе хапу́гам
В. хапу́гу хапу́г
Т. хапу́гай
хапу́гаю		 хапу́гамі
М. хапу́зе хапу́гах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хапу́га прост., презр. хапу́га, -гі м. и ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хапу́га м. и ж., разг. хапу́га; хапу́н м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хапу́га, ‑і, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑пузе, Т ‑ай (‑аю), ж.

Разм. Той, хто хапае; прагны да нажывы; хабарнік, злодзей. Абнюхаў гэты ціхі кут Якісьці поп-хапуга, Царкву рашыў паставіць тут, Зрабіць святым паслугу. Жычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарбахва́т м., разг. хапу́га

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хапу́н, -на́ м., разг., см. хапу́га

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хапу́н прост., презр. хапу́н, -на́ м., хапу́га, -гі м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

урві́цель м.

1. хапу́га;

2. сорви́-голова́, озорни́к, головоре́з

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)