хапу́-лапу́

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
хапу́-лапу́ - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хапу́-лапу́ нареч. второпя́х, на́спех

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хапу́-лапу́, прысл.

Разм. Рабіць наспех. [Аленка:] — Проста ў цябе вельмі. Хапу-лапу і пад вянец. Кандрусевіч. [Крываручка:] — Мы яшчэ без абеду, ды і снеданне было хапу-лапу. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ха́п

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ха́п
Р. ха́пу
Д. ха́пу
В. ха́п
Т. ха́пам
М. ха́пе

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)