ха́ніха

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ха́ніха ха́ніхі
Р. ха́ніхі ха́ніх
Д. ха́нісе ха́ніхам
В. ха́ніху ха́ніх
Т. ха́ніхай
ха́ніхаю		 ха́ніхамі
М. ха́нісе ха́ніхах

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ха́ніха, ‑і, ДМ ‑нісе, ж.

Разм. Жонка хана.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ха́нша ха́ніха, -хі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)