хамяко́ў

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. хамяко́ў хамяко́ва хамяко́ва хамяко́вы
Р. хамяко́вага хамяко́вай
хамяко́вае		 хамяко́вага хамяко́вых
Д. хамяко́ваму хамяко́вай хамяко́ваму хамяко́вым
В. хамяко́ў (неадуш.)
хамяко́вага (адуш.)		 хамяко́ву хамяко́ва хамяко́вы (неадуш.)
хамяко́вых (адуш.)
Т. хамяко́вым хамяко́вай
хамяко́ваю		 хамяко́вым хамяко́вымі
М. хамяко́вым хамяко́вай хамяко́вым хамяко́вых

Крыніцы: prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хамяко́ў, ‑ова.

Які належыць хамяку. Хамяковы лапы. Хамякова нара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хамя́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. хамя́к хамякі́
Р. хамяка́ хамяко́ў
Д. хамяку́ хамяка́м
В. хамяка́ хамяко́ў
Т. хамяко́м хамяка́мі
М. хамяку́ хамяка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хамя́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Грызун сямейства хамякоў, шкоднік палявых і агародных культур.

|| прым. хамя́чы, -ая, -ае і хамячы́ны, -ая, -ае (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)