ха́маў
прыметнік, прыналежны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ха́маў |
ха́мава |
ха́мава |
ха́мавы |
| Р. |
ха́мавага |
ха́мавай
ха́мавае |
ха́мавага |
ха́мавых |
| Д. |
ха́маваму |
ха́мавай |
ха́маваму |
ха́мавым |
| В. |
ха́маў (неадуш.)
ха́мавага (адуш.) |
ха́маву |
ха́мава |
ха́мавы (неадуш.)
ха́мавых (адуш.) |
| Т. |
ха́мавым |
ха́мавай
ха́маваю |
ха́мавым |
ха́мавымі |
| М. |
ха́мавым |
ха́мавай |
ха́мавым |
ха́мавых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ха́м
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ха́м |
ха́мы |
| Р. |
ха́ма |
ха́маў |
| Д. |
ха́му |
ха́мам |
| В. |
ха́ма |
ха́маў |
| Т. |
ха́мам |
ха́мамі |
| М. |
ха́ме |
ха́мах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
падлі́за, ‑ы, ДМ ‑у, М ‑ам, м.; ДМ ‑е, Р ‑ай (‑аю), ж.; мн. падліз.
Разм. Той, хто падлізваецца да каго‑н. Хамаў, падхалімаў і падліз мы Выведзем на чыстую ваду. Панчанка. Ладліза начальніка ў вочы Палічыць за бога. Непачаловіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)