халіфа́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. халіфа́т
Р. халіфа́та
Д. халіфа́ту
В. халіфа́т
Т. халіфа́там
М. халіфа́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

халіфа́т, -а, М -фа́це, м. (гіст.).

1. Сістэма мусульманскага феадальнага кіравання, пры якой халіф спалучаў свецкую ўладу з духоўнай.

2. мн. -ы, -аў. Феадальная дзяржава, створаная ў выніку арабскага заваявання, якую ўзначальваў халіф.

|| прым. халіфа́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

халіфа́т м., ист.

1. (род. халіфа́ту) (правление) халифа́т;

2. (род. халіфа́та) (государство) халифа́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

халіфа́т, ‑а, М ‑фаце, м.

Гіст.

1. Сістэма мусульманскага феадальнага кіравання, пры якой халіф спалучаў свецкую ўладу з духоўнай.

2. Феадальная дзяржава, створаная ў выніку арабскага заваявання, якую ўзначальваў халіф. Арабскі халіфат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каліфа́т м., см. халіфа́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

халифа́т ист. халіфа́т, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каліфа́т, ‑а, М ‑фаце, м.

Тое, што і халіфат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)