хало́пка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. хало́пка хало́пкі
Р. хало́пкі хало́пак
Д. хало́пцы хало́пкам
В. хало́пку хало́пак
Т. хало́пкай
хало́пкаю		 хало́пкамі
М. хало́пцы хало́пках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хало́пка ж., ист., перен. холо́пка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хало́пка, ‑і, ДМ ‑пцы; Р мн. ‑пак; ж.

Жан. да халоп.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хало́п, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. У Старажытнай Русі: паднявольная асоба, пазбаўленая асабістай свабоды.

2. У прыгоннай Расіі: прыгонны, залежны селянін, слуга.

3. перан. Пра чалавека, які рабалепствуе, падхалімнічае перад кім-н.; халуй.

|| ж. хало́пка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак.

|| прым. хало́пскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

холо́пка ист., перен. хало́пка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)