хале́рная

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
ж. -
Н. хале́рная хале́рныя
Р. хале́рнай хале́рных
Д. хале́рнай хале́рным
В. хале́рную хале́рных
Т. хале́рнай
хале́рнаю		 хале́рнымі
М. хале́рнай хале́рных

Крыніцы: nazounik2008.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хале́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да халеры (у 1 знач.). Халерны вібрыён. Халерная эпідэмія. // Які бывае пры халеры, выкліканы халерай. Халерны панос. // Звязаны з эпідэміяй халеры. Халерны год.

2. Які захварэў на халеру. Халерны хворы. / у знач. наз. хале́рны, ‑ага, м.; хале́рная, ‑ай, ж. Барак для халерных. // Прызначаны для хворых на халеру. Халерная бальніца.

3. Разм. груб. Вельмі дрэнны, непрыемны. [Павал:] — Я на цябе жаднае крыўды не маю. [Тамаш:] — Ну дык чаго ты звягаеш.. Што гэта за народ халерны. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хале́ра, -ы, ж.

1. Востразаразная кішэчная хвароба, якая суправаджаецца рвотай, паносам, агульным парушэннем дзейнасці арганізма.

2. Ужыв. як лаянкавае слова (разм., груб.).

Х. яго ведае.

|| прым. хале́рны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Халерная эпідэмія.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хале́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. хале́рны хале́рная хале́рнае хале́рныя
Р. хале́рнага хале́рнай
хале́рнае		 хале́рнага хале́рных
Д. хале́рнаму хале́рнай хале́рнаму хале́рным
В. хале́рны (неадуш.)
хале́рнага (адуш.)		 хале́рную хале́рнае хале́рныя (неадуш.)
хале́рных (адуш.)
Т. хале́рным хале́рнай
хале́рнаю		 хале́рным хале́рнымі
М. хале́рным хале́рнай хале́рным хале́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)