хаке́й

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. хаке́й
Р. хаке́я
Д. хаке́ю
В. хаке́й
Т. хаке́ем
М. хаке́і

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хаке́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да хакея. Хакейны матч. Хакейнае поле.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асты́ць і асты́нуць, -ну, -неш, -не; асты́ў, асты́ла; асты́нь; зак.

1. гл. стыць.

2. перан. Стаць спакайнейшым, абыякавым да каго-, чаго-н.

А. да хакея.

|| незак. астыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)