ха́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ха́к ха́кі
Р. ха́ка ха́каў
Д. ха́ку ха́кам
В. ха́к ха́кі
Т. ха́кам ха́камі
М. ха́ку ха́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хак, ‑а, м.

Інструмент для падсочкі дрэў — разак на доўгай ручцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ні́ўхі, -аў, адз. ніўх, -а, м.

Народ, які жыве па ніжнім цячэнні ракі Амур і на востраве Сахалін (устарэлая назва — гілякі).

|| ж. ні́ўхка, -і, ДМ -хцы, мн. -і, -хак.

|| прым. ні́ўхскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ні́ўхі, ‑аў; адз. ніўх, ‑а, м.; ніўхка, ‑і, ДМ ‑хцы; мн. ніўхкі, ‑хак; ж.

Народ, які жыве па ніжняму цячэнню Амура і на востраве Сахалін (устарэлая назва — гілякі).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)