ха́барніцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ха́барніцкі |
ха́барніцкая |
ха́барніцкае |
ха́барніцкія |
| Р. |
ха́барніцкага |
ха́барніцкай
ха́барніцкае |
ха́барніцкага |
ха́барніцкіх |
| Д. |
ха́барніцкаму |
ха́барніцкай |
ха́барніцкаму |
ха́барніцкім |
| В. |
ха́барніцкі (неадуш.)
ха́барніцкага (адуш.) |
ха́барніцкую |
ха́барніцкае |
ха́барніцкія (неадуш.)
ха́барніцкіх (адуш.) |
| Т. |
ха́барніцкім |
ха́барніцкай
ха́барніцкаю |
ха́барніцкім |
ха́барніцкімі |
| М. |
ха́барніцкім |
ха́барніцкай |
ха́барніцкім |
ха́барніцкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ха́барніцкі взя́точнический
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ха́барніцкі, ‑ая, ‑ае.
Уласцівы хабарнікам, хабарніцтву. Хабарніцкія манеры. Хабарніцкі нораў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ха́барніцтва, -а, н.
Службовае злачынства, звязанае з атрыманнем або дачай хабару.
Х. караецца законам.
|| прым. ха́барніцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
взя́точнический ха́барніцкі;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)