фіё́рд
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
фіё́рд |
фіё́рды |
| Р. |
фіё́рда |
фіё́рдаў |
| Д. |
фіё́рду |
фіё́рдам |
| В. |
фіё́рд |
фіё́рды |
| Т. |
фіё́рдам |
фіё́рдамі |
| М. |
фіё́рдзе |
фіё́рдах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
фіёрд, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.
Вузкі, з крутымі і высокімі берагамі марскі заліў, які глыбока ўразаецца ў сушу.
Скандынаўскія фіёрды.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)