фія́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фія́л фія́лы
Р. фія́ла фія́лаў
Д. фія́лу фія́лам
В. фія́л фія́лы
Т. фія́лам фія́ламі
М. фія́ле фія́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фія́л м., ист. фиа́л, фиа́ла ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фія́л, ‑а, м.

1. У старажытных грэкаў — шырокая неглыбокая чаша з тонкімі сценкамі і злёгку загнутымі ўнутр берагамі. // Уст. паэт. Бакал, кубак. / у перан. ужыв. Фіял нянавісці.

2. звычайна мн. (фія́лы, ‑аў). У архітэктуры — невялікія вежы, увянчаныя высокімі востраканцовымі пірамідамі. Невялікія вежы на фасадзе напамінаюць фіялы бельгійскіх цэркваў. «Помнікі».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фія́ла

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. фія́ла фія́лы
Р. фія́лы фія́л
Д. фія́ле фія́лам
В. фія́лу фія́лы
Т. фія́лай
фія́лаю		 фія́ламі
М. фія́ле фія́лах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)