фі́фачка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
фі́фачка |
фі́фачкі |
| Р. |
фі́фачкі |
фі́фачак |
| Д. |
фі́фачцы |
фі́фачкам |
| В. |
фі́фачку |
фі́фачак |
| Т. |
фі́фачкай
фі́фачкаю |
фі́фачкамі |
| М. |
фі́фачцы |
фі́фачках |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
фі́фа, -ы, мн. -ы, фіф, ж. (разм., пагард.).
Пустая, легкадумная дзяўчына або жанчына, якая думае толькі пра сваю знешнасць.
|| памянш. фі́фачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)