фінішо́р
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
фінішо́р |
фінішо́ры |
| Р. |
фінішо́ра |
фінішо́раў |
| Д. |
фінішо́ру |
фінішо́рам |
| В. |
фінішо́ра |
фінішо́раў |
| Т. |
фінішо́рам |
фінішо́рамі |
| М. |
фінішо́ру |
фінішо́рах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
фінішо́р м., спорт. финишёр
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
фінішо́р, ‑а, м.
Спартсмен (лыжнік, веласіпедыст і інш.), які асабліва хутка праходзіць канечны адрэзак шляху.
[Англ. finish — заканчэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)