фінікі́йка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. фінікі́йка фінікі́йкі
Р. фінікі́йкі фінікі́ек
Д. фінікі́йцы фінікі́йкам
В. фінікі́йку фінікі́ек
Т. фінікі́йкай
фінікі́йкаю		 фінікі́йкамі
М. фінікі́йцы фінікі́йках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фінікі́йка ж., ист. финики́йка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фінікі́йка,

гл. фінікійцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

финики́йка фінікі́йка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фінікі́йцы, ‑аў; адз. фінікіец, ‑кійца, м.; фінікійка, ‑і, ДМ ‑кійцы; мн. фінікійкі, ‑кіек; ж.

Народ, які складаў асноўнае насельніцтва Фінікіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)