фінт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

У спорце: падманны рух, фальшывы выпад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фі́нт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фі́нт фі́нты
Р. фі́нта фі́нтаў
Д. фі́нту фі́нтам
В. фі́нт фі́нты
Т. фі́нтам фі́нтамі
М. фі́нце фі́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фінт, -та́ м., спорт. финт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фінт, ‑а, М ‑нце, м.

У спорце — падманны рух, фальшывы выпад. Фінты, яны добрыя ў футболе, а не ў сур’ёзнай літаратурнай працы. «Звязда».

•••

Выкінуць фінт — зрабіць што‑н. хітрае, нечаканае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)