фіно́з

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. фіно́з
Р. фіно́зу
Д. фіно́зу
В. фіно́з
Т. фіно́зам
М. фіно́зе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фіно́з, -зу м., мед., вет. финно́з

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фіно́з, ‑у, м.

Захворванне, выкліканае лічынкамі (фінамі) стужачнага чарвяка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

финно́з мед., вет. фіно́з, -зу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)