фіна́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. фіна́льны фіна́льная фіна́льнае фіна́льныя
Р. фіна́льнага фіна́льнай
фіна́льнае		 фіна́льнага фіна́льных
Д. фіна́льнаму фіна́льнай фіна́льнаму фіна́льным
В. фіна́льны (неадуш.)
фіна́льнага (адуш.)		 фіна́льную фіна́льнае фіна́льныя (неадуш.)
фіна́льных (адуш.)
Т. фіна́льным фіна́льнай
фіна́льнаю		 фіна́льным фіна́льнымі
М. фіна́льным фіна́льнай фіна́льным фіна́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фіна́льны в разн. знач. фина́льный;

~ная сустрэ́ча — спорт. фина́льная встре́ча;

ф. ако́рд — муз. фина́льный акко́рд;

ф. разлі́к — эк. фина́льный расчёт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фіна́льны, ‑ая, ‑ае.

Які з’яўляецца фіналам; заключны. Фінальная карціна «Князь-возера» .. з’яўляецца яркім доказам вызвалення ад рабства і перамогі справядлівасці. «Беларусь». У фінальных спаборніцтвах удзельнічала дваццаць хлопчыкаў ва ўзросце да пятнаццаці год. Шыцік. // Які выйшаў у фінал (у 3 знач.). Фінальная група тэнісістаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фіна́л, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Заключная частка, канец, завяршэнне чаго-н.

Ф. апавядання.

Ф. сімфоніі.

2. Заключная частка спаборніцтваў, у якой выяўляюцца пераможцы.

Футбольная каманда выйшла ў ф.

|| прым. фіна́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фина́льный в разн. знач. фіна́льны;

фина́льный акко́рд муз. фіна́льны ако́рд;

фина́льный расчёт эк. фіна́льны разлі́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Кагадзе́й ’мянушка асобы, якая часта ўжывае ў гаворцы адпаведнае слова’ (мін., Сцяц. БНС). Да кагадзе (гл.), што датычыць словаўтварэння, то паводле Сцяцко, Афікс. наз., 220, ад прыслоўя суфіксам ‑ей, пры гэтым афікс накладваецца на фінальны галосны. Да структуры параўн. балазе, балазей, адносна фузіі галосных у аснове і суфіксе гл. Сцяцко, там жа, 295.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

апошні, астатні, канчатковы, канцавы, хваставы; рэшні (абл.); фінальны (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)