фіна́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фіна́л фіна́лы
Р. фіна́лу фіна́лаў
Д. фіна́лу фіна́лам
В. фіна́л фіна́лы
Т. фіна́лам фіна́ламі
М. фіна́ле фіна́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фіна́л, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Заключная частка, канец, завяршэнне чаго-н.

Ф. апавядання.

Ф. сімфоніі.

2. Заключная частка спаборніцтваў, у якой выяўляюцца пераможцы.

Футбольная каманда выйшла ў ф.

|| прым. фіна́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фіна́л, -лу м., в разн. знач. фина́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фіна́л, ‑у, м.

1. Заключная частка, завяршэнне чаго‑н., канец. Шустры, не дачакаўшыся ад Саўкі фіналу апавядання, падагуліў тое, што ўстанавіла следства. Колас.

2. Заключная частка музычнага, тэатральнага або літаратурнага твора. У фінале Трэцяй сімфоніі кампазітар [Я. Цікоцкі] зноў вяртаецца да героіка-драматычных вобразаў. Дубкова. [Чайкоўскі].. на тэме гэтага танца [тарантэлы] пабудаваў фінал «Італьянскага капрычыо». «Маладосць».

3. Заключная частка спартыўных спаборніцтваў, у якой выяўляюцца пераможцы. [Вадзім:] — А наша каманда ў фінал выйшла. Праўда, здорава? Асіпенка.

[Іт. finale ад лац. finis — канец.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непазбе́жны, -ая, -ае.

Такі, якога нельга пазбегнуць; немінучы.

Непазбежная сустрэча.

Н. фінал.

|| наз. непазбе́жнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фина́л в разн. знач. фіна́л, -лу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спро́шчаны, -ая, -ае.

1. Прасцейшы за папярэдні.

С. механізм.

2. Залішне просты, недастаткова глыбокі; прымітыўны.

С. фінал рамана.

Спрошчанае ўяўленне пра жыццё.

|| наз. спро́шчанасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

няўда́чны, -ая, -ае.

1. Не такі, які павінен быць, якога чакалі, якога хацелі.

Няўдачнае асабістае жыццё.

Н. фінал.

2. Нездавальняючы, кепскі.

Н. фотаздымак.

|| наз. няўда́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сімфанье́та, ‑ы, ДМ ‑еце, ж.

Невялікая сімфонія. Фінал сімфаньеты [М. Чуркіна] аптымістычны, вабіць свежасцю, навізной вобразных супастаўленняў. Дубкова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хакеі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спартсмен, які гуляе ў хакей. Некалькі гадоў назад нашы хакеісты выходзілі ў фінал усесаюзных спаборніцтваў. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)