філфа́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. філфа́к
Р. філфа́ка
Д. філфа́ку
В. філфа́к
Т. філфа́кам
М. філфа́ку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

філфа́к м. (філалагі́чны факультэ́т) филфа́к (филологи́ческий факульте́т)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абрэвіяту́ра, -ы, мн. -ы, -ту́р, ж. (кніжн.).

Складанаскарочанае слова, утворанае шляхам скарачэння матывуючай адзінкі, напр.:

БДУ, ЦЭЦ, філфак.

|| прым. абрэвіяту́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)