фіксаты́ў

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. фіксаты́ў
Р. фіксаты́ву
Д. фіксаты́ву
В. фіксаты́ў
Т. фіксаты́вам
М. фіксаты́ве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фіксаты́ў, -ты́ву м., жив. фиксати́в

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фіксаты́ў, ‑тыву, м.

Спец. Раствор, якім пакрываюць карандашныя малюнкі, чарцяжы, каб захаваць іх ад псавання.

[Фр. fixatif.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фиксати́в жив. фіксаты́ў, -ты́ву м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закрепи́тель спец. замацава́льнік, -ка м.; (фиксаж) фікса́ж, -жу м.; (фиксатив) фіксаты́ў, -ты́ву м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)