фі́зія
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
фі́зія |
фі́зіі |
| Р. |
фі́зіі |
фі́зій |
| Д. |
фі́зіі |
фі́зіям |
| В. |
фі́зію |
фі́зіі |
| Т. |
фі́зіяй
фі́зіяю |
фі́зіямі |
| М. |
фі́зіі |
фі́зіях |
Крыніцы:
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
фі́зія, ‑і, ж.
Разм. Тое, што і фізіяномія (у 1 знач.). — Вось сустрэцца дзе прыйшлося, Ад радні за сотні міль! — Васілю сказаў Васіль І прыжмурыў хітра вочы, А пасля як зарагоча, Як састроіць хлопец фізію... Вітка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)