фігура́нтка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. фігура́нтка фігура́нткі
Р. фігура́нткі фігура́нтак
Д. фігура́нтцы фігура́нткам
В. фігура́нтку фігура́нтак
Т. фігура́нткай
фігура́нткаю		 фігура́нткамі
М. фігура́нтцы фігура́нтках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фігура́нтка ж., театр., уст. фигура́нтка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фігура́нтка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Уст. Жан. да фігурант.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фігура́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. Танцоўшчык у групавых балетных выступленнях (уст.).

2. Тое, што і статыст (уст.).

3. Той, хто праходзіць у якасці абвінавачанага, падазраванага або сведкі па судовай справе.

Ф. крымінальнай справы.

|| ж. фігура́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фигура́нтка фігура́нтка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)