фы́ркнуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. фы́ркну фы́ркнем
2-я ас. фы́ркнеш фы́ркнеце
3-я ас. фы́ркне фы́ркнуць
Прошлы час
м. фы́ркнуў фы́ркнулі
ж. фы́ркнула
н. фы́ркнула
Загадны лад
2-я ас. фы́ркні фы́ркніце
Дзеепрыслоўе
прош. час фы́ркнуўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фы́ркнуць сов., однокр., прям., перен. фы́ркнуть; см. фы́ркаць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фы́ркнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

1. Аднакр. да фыркаць.

2. Разм. Сказаць што‑н. злосна, нездаволена. Ала пакрыўджана фыркнула: — Зазнайка! Шамякін.

3. Узляцець з шумам; пырхнуць. З рабіны фыркнулі вераб’і, пераляцелі на хлеў і са страхі цікавалі на людзей, выцягваючы галовы. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фы́ркаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. 3 шумам выпускаць паветра з ноздраў.

Конь фыркае.

2. 3 шумам, з перарывамі выпускаць газ, пару і пад.

Кран фыркае.

3. перан. Выказваць незадаволенасць чым-н. (разм.).

Усім незадаволены, на ўсіх фыркае.

|| аднакр. фы́ркнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. фы́рканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пафы́ркаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Фыркаць некаторы час; фыркнуць некалькі разоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фы́ркнуть сов.

1. (с шумом выпустить воздух из ноздрей) пы́рхнуць, фы́ркнуць; чмы́хнуць;

2. (произвести звук носом, губами, смеясь) разг. фы́ркнуць, пы́рхнуць;

3. (выпустить с шумом воздух, пар, газ) пы́хкнуць, фы́ркнуць;

4. перен. (выразить недовольство), разг. фы́ркнуць, чмы́хнуць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зафы́ркаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Пачаць фыркаць. // Фыркнуць некалькі разоў запар. Сабака зафыркаў і зноў заскуголіў, ціха, задаволена. Жычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сарпану́ць

‘храпануць, фыркнуць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. сарпану́ сарпанё́м
2-я ас. сарпане́ш сарпаняце́
3-я ас. сарпане́ сарпану́ць
Прошлы час
м. сарпану́ў сарпану́лі
ж. сарпану́ла
н. сарпану́ла
Загадны лад
2-я ас. сарпані́ сарпані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час сарпану́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

са́рпнуць

‘храпануць, фыркнуць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. са́рпну са́рпнем
2-я ас. са́рпнеш са́рпнеце
3-я ас. са́рпне са́рпнуць
Прошлы час
м. са́рпнуў са́рпнулі
ж. са́рпнула
н. са́рпнула
Загадны лад
2-я ас. са́рпні са́рпніце
Дзеепрыслоўе
прош. час са́рпнуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пры́снуть сов., разг.

1. пы́рснуць;

2. (со смеху) фы́ркнуць; см. пры́скать.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)