фу́рменны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
фу́рменны |
фу́рменная |
фу́рменнае |
фу́рменныя |
| Р. |
фу́рменнага |
фу́рменнай
фу́рменнае |
фу́рменнага |
фу́рменных |
| Д. |
фу́рменнаму |
фу́рменнай |
фу́рменнаму |
фу́рменным |
| В. |
фу́рменны (неадуш.)
фу́рменнага (адуш.) |
фу́рменную |
фу́рменнае |
фу́рменныя (неадуш.)
фу́рменных (адуш.) |
| Т. |
фу́рменным |
фу́рменнай
фу́рменнаю |
фу́рменным |
фу́рменнымі |
| М. |
фу́рменным |
фу́рменнай |
фу́рменным |
фу́рменных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
фу́рменны тех. фу́рменный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
фу́рменны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да фурмы, належыць ёй. Фурменная адтуліна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)