фурма́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. фурма́нскі фурма́нская фурма́нскае фурма́нскія
Р. фурма́нскага фурма́нскай
фурма́нскае		 фурма́нскага фурма́нскіх
Д. фурма́нскаму фурма́нскай фурма́нскаму фурма́нскім
В. фурма́нскі (неадуш.)
фурма́нскага (адуш.)		 фурма́нскую фурма́нскае фурма́нскія (неадуш.)
фурма́нскіх (адуш.)
Т. фурма́нскім фурма́нскай
фурма́нскаю		 фурма́нскім фурма́нскімі
М. фурма́нскім фурма́нскай фурма́нскім фурма́нскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фурма́нскі кучерско́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фурма́нскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да фурмана, належыць яму. — Но-о-о! Ка-аб цябе... — чуўся.. няшчыры фурманскі голас. Бядуля. Спераду ўпоперак саней ставілася лавачка-козлы, і хутчэй як пэўная даніна фурманскай традыцыі, бо практычнага сэнсу яна не мела. «Помнікі».

2. у знач. наз. фурма́нская, ‑ай, ж. Уст. Памяшканне для фурманоў у доме памешчыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фурма́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў і фу́рман, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які кіруе коньмі ў запрэжанай павозцы; вазак.

|| прым. фурма́нскі, -ая, -ае і фу́рманскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ку́черской фурма́нскі, рамі́зніцкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ямщи́цкий

1. ямшчы́цкі;

2. фурма́нскі; см. ямщи́к;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)