фунду́к, -у́, м.

1. Адзін з відаў арэшніку, што расце на поўдні.

2. зб. Плады гэтага арэшніку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фунду́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. фунду́к
Р. фундуку́
Д. фундуку́
В. фунду́к
Т. фундуко́м
М. фундуку́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фунду́к, -ку́ м., бот. фунду́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фунду́к бот. фунду́к, -ку́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фунду́к, ‑у, м.

1. Адзін з відаў ляшчыны, ляшчэўнік, які расце на поўдні.

2. зб. Арэхі, плады гэтага ляшчэўніку.

[Тур. findik з грэч.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)