фуго́вачны гл. фугаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фуго́вачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. фуго́вачны фуго́вачная фуго́вачнае фуго́вачныя
Р. фуго́вачнага фуго́вачнай
фуго́вачнае		 фуго́вачнага фуго́вачных
Д. фуго́вачнаму фуго́вачнай фуго́вачнаму фуго́вачным
В. фуго́вачны (неадуш.)
фуго́вачнага (адуш.)		 фуго́вачную фуго́вачнае фуго́вачныя (неадуш.)
фуго́вачных (адуш.)
Т. фуго́вачным фуго́вачнай
фуго́вачнаю		 фуго́вачным фуго́вачнымі
М. фуго́вачным фуго́вачнай фуго́вачным фуго́вачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фуго́вачны спец. фуго́вочный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фуго́вачны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для фугоўкі, прызначаны для яе. Фуговачны станок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фугава́ць, -гу́ю, -гу́еш, -гу́е; -гу́й; -гава́ны; незак., што.

1. Стругаць фуганкам.

2. Шчыльна падганяць і склейваць рабром паверхні дошак.

|| зак. сфугава́ць, -гу́ю, -гу́еш, -гу́е; -гу́й; -гава́ны (да 2 знач.).

|| наз. фуго́ўка, -і, ДМ -о́ўцы, ж. і фугава́нне, -я, н.

|| прым. фугава́льны, -ая, -ае і фуго́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фуго́вочный фуго́вачны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)