Verbum

анлайнавы слоўнік

фугава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фугава́нне ср., спец. фугова́ние, фуго́вка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фугава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. фугаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фугава́ць, -гу́ю, -гу́еш, -гу́е; -гу́й; -гава́ны; незак., што.

1. Стругаць фуганкам.

2. Шчыльна падганяць і склейваць рабром паверхні дошак.

|| зак. сфугава́ць, -гу́ю, -гу́еш, -гу́е; -гу́й; -гава́ны (да 2 знач.).

|| наз. фуго́ўка, -і, ДМ -о́ўцы, ж. і фугава́нне, -я, н.

|| прым. фугава́льны, -ая, -ае і фуго́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фугова́ние стол. фугава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фуго́вка ж. стол.

1. (действие) фугава́нне, -ння ср., фуго́ўка, -кі ж.;

2. (инструмент) разг. фуго́ўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)