фу́га, -і, ДМ фу́зе, мн. -і, фуг, ж. (спец.).

Музычны твор, заснаваны на паслядоўным паўтарэнні адной музычнай тэмы некалькімі галасамі.

|| прым. фу́гавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фу́га

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. фу́га фу́гі
Р. фу́гі фу́г
Д. фу́зе фу́гам
В. фу́гу фу́гі
Т. фу́гай
фу́гаю		 фу́гамі
М. фу́зе фу́гах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фу́га ж., муз. фу́га

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фу́га​I муз. фу́га, -гі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фу́га​II стол. фу́га, -гі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фу́га, ‑і, ДМ фузе, ж.

Спец.

1. Паслядоўнае паўтарэнне адной музычнай тэмы некалькімі галасамі.

2. Музычны твор, заснаваны на такім паўтарэнні. Фугі Баха.

[Іт. fuga ад лац. fuga — бег, уцёкі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фуге́та, ‑ы, ДМ ‑геце, ж.

Невялікая фуга.

[Іт. fughetta.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)