фрэо́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фрэо́н фрэо́ны
Р. фрэо́ну фрэо́наў
Д. фрэо́ну фрэо́нам
В. фрэо́н фрэо́ны
Т. фрэо́нам фрэо́намі
М. фрэо́не фрэо́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фрэо́н, -ну м., хим. фрео́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фрэо́ны, ‑аў; адз. фрэон, ‑у, м.

Група рэчываў, якія ўтрымліваюць фтор і выкарыстоўваюцца ў халадзільных машынах.

[Ад лац. frigor — холад.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фрео́н техн. фрэо́н, -ну м.;

фрео́ны мн. фрэо́ны, -наў;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)