фрыка́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. фрыка́цыя
Р. фрыка́цыі
Д. фрыка́цыі
В. фрыка́цыю
Т. фрыка́цыяй
фрыка́цыяю
М. фрыка́цыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фрыка́цыя ж., лингв. фрика́ция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фрыка́цыя, ‑і, ж.

У фізіялогіі гукаў мовы — трэнне паветра пры ўтварэнні фрыкатыўных гукаў.

[Ад лац. frictio — трэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)