фрыгі́йцы, ‑аў; адз. фрыгіец, ‑гійца, м.; фрыгійка, ‑і, ДМ ‑гійцы; мн. фрыгійкі, ‑гіек; ж.

Малаазіяцкая народнасць, якая жыла да н. э. на ўзбярэжжы Мармуровага мора.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фрыгі́йка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. фрыгі́йка фрыгі́йкі
Р. фрыгі́йкі фрыгі́ек
Д. фрыгі́йцы фрыгі́йкам
В. фрыгі́йку фрыгі́ек
Т. фрыгі́йкай
фрыгі́йкаю		 фрыгі́йкамі
М. фрыгі́йцы фрыгі́йках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фрыгі́ец,

гл. фрыгійцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фрыгі́йка,

гл. фрыгійцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фрыгі́ец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фрыгі́ец фрыгі́йцы
Р. фрыгі́йца фрыгі́йцаў
Д. фрыгі́йцу фрыгі́йцам
В. фрыгі́йца фрыгі́йцаў
Т. фрыгі́йцам фрыгі́йцамі
М. фрыгі́йцу фрыгі́йцах

Крыніцы: nazounik2008, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)