фрыво́льны, -ая, -ае.

Не зусім прыстойны, легкадумны, нясціплы.

Фрывольныя размовы пра жанчын.

|| наз. фрыво́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фрыво́льны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. фрыво́льны фрыво́льная фрыво́льнае фрыво́льныя
Р. фрыво́льнага фрыво́льнай
фрыво́льнае		 фрыво́льнага фрыво́льных
Д. фрыво́льнаму фрыво́льнай фрыво́льнаму фрыво́льным
В. фрыво́льны (неадуш.)
фрыво́льнага (адуш.)		 фрыво́льную фрыво́льнае фрыво́льныя (неадуш.)
фрыво́льных (адуш.)
Т. фрыво́льным фрыво́льнай
фрыво́льнаю		 фрыво́льным фрыво́льнымі
М. фрыво́льным фрыво́льнай фрыво́льным фрыво́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фрыво́льны фриво́льный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фрыво́льны, ‑ая, ‑ае.

Не зусім прыстойны, брыдкі. Фрывольныя размовы. □ І зусім ужо дружна рагаталі [слухачы], калі адзін з князёў пачаў даволі бегла чытаць, замест прамовы, нейкае прыватнае інтымнае пісьмо, даволі фрывольнага зместу. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фриво́льный фрыво́льны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фрыво́льнасць, -і, ж.

1. гл. фрывольны.

2. мн. -і, -ей. Фрывольнае слова, выраз.

Не дазваляй сабе гаварыць фрывольнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фрыво́льнасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць фрывольнага. Фрывольнасць паводзін.

2. Фрывольны выраз, слова. Гаварыць фрывольнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)