фру́кт
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
фру́кт |
фру́кты |
| Р. |
фру́кта |
фру́ктаў |
| Д. |
фру́кту |
фру́ктам |
| В. |
фру́кт |
фру́кты |
| Т. |
фру́ктам |
фру́ктамі |
| М. |
фру́кце |
фру́ктах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
фрукт, -а, М -кце, мн. -ы, -аў, м.
1. Ядомы плод якога-н. дрэва або куста (звычайна садовага).
2. перан. Чалавек, ад якога можна чакаць усякіх непрыемнасцей; тып, суб’ект (разм., пагард.).
|| прым. фрукто́вы, -ая, -ае (да 1 знач.).
Ф. сад.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
фрукт м.
1. (плод) фрукт;
све́жыя фру́кты — све́жие фру́кты;
2. прост., пренебр. (о человеке) фрукт, тип, субъе́кт
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
фрукт
1. (плод) садавіна́, -ны́ ж., мн. нет; фрукт, род. фру́кта м.;
све́жие фрукты све́жая садавіна́ (све́жыя фру́кты); см. фру́кты;
2. прост., презр. (о человеке) фрукт, род. фру́кта м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
фрукт, ‑а, М ‑кце, м.
1. звычайна мн. (фру́кты, ‑аў). Ядомы плод некаторых дрэў і кустоў. У гэтай мясцовасці шмат апельсінавых садоў і рысавых палёў. Увесь год свежыя фрукты, яркія кветкі. В. Вольскі.
2. перан. Разм. пагард. Пра чалавека з адмоўнымі якасцямі; тып, суб’ект. Бач ты, фрукт! Яшчэ малако на губах не абсохла, а павучае ўжо, куранё! Каршукоў.
[Лац. fructus.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фру́кты мн. садавіна́, -ны́ ж., мн. нет, фру́кты, -таў, ед. фрукт, род. фру́кта м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)