фрахто́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. фрахто́ўка
Р. фрахто́ўкі
Д. фрахто́ўцы
В. фрахто́ўку
Т. фрахто́ўкай
фрахто́ўкаю
М. фрахто́ўцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фрахто́ўка ж., спец. фрахто́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фрахто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. фрахтаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фрахтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; незак., што.

Наймаць судна для перавозкі грузаў.

|| зак. зафрахтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны.

|| наз. фрахто́ўка, -і, ДМ -о́ўцы, ж.

|| прым. фрахто́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фрахто́вка ж., мор., торг. фрахто́ўка, -кі ж., фрахтава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)