франці́ха гл. франт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фра́нціха

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. фра́нціха фра́нціхі
Р. фра́нціхі фра́нціх
Д. фра́нцісе фра́нціхам
В. фра́нціху фра́нціх
Т. фра́нціхай
фра́нціхаю		 фра́нціхамі
М. фра́нцісе фра́нціхах

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

франці́ха

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. франці́ха франці́хі
Р. франці́хі франці́х
Д. франці́се франці́хам
В. франці́ху франці́х
Т. франці́хай
франці́хаю		 франці́хамі
М. франці́се франці́хах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

франці́ха ж., разг. франти́ха, щеголи́ха

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

франці́ха, ‑і, ДМ ‑ці́се, ж.

Разм. Жан. да франт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

франт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які любіць модна апранацца; моднік.

|| ж. франці́ха, -і, ДМ -цісе, мн. -і, -ціх (разм.).

|| прым. франтаўскі́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

франти́ха разг. франці́ха, -хі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

щеголи́ха франці́ха, -хі ж., фарсу́ха, -хі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вы́лупак 1 ’хлопчык з вылупленымі вачамі, лаянка хлопца’ (Нас., Некр., КЭС, лаг.); ’адзінае дзіця’ (Нік., Оч.); ’птушаня, якое толькі што вылупілася з яйца’ (Нас.). Рус. вы́лупок ’тс’, укр. ви́лупок ’дзіця (зняважліва)’, польск. wyłupek ’што-небудзь вылупленае (арэх, птушаня)’; ’небарака’, чэш. дыял. výlupek, vejlupek ’арэх, які вылупіўся з шалупіння’. Ад вылупіць (‑цца) у розных значэннях з суф. ‑ъкъ.

Вы́лупак 2 ’франт’, вы́лупка ’франціха’ (Касп.). Да вылупіцца ’прыбрацца’ (гл.). Параўн. таксама рус. вылупёна ’франціха’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́піндырыць ’выставіць напаказ, убраўшы пышна; выгаварыць’ (Нас.). Запазычанне з польск. wypindrować ’дзіўна адзецца’. Параўн. польск. pinda ’франціха’. Магчыма, сюды ж чэш. дыял. pinda ’стары паношаны гальштук’. Брукнер (414) супастаўляе з прыпевам pindu‑ryndu. Далей няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)