фра́нкі, -каў ист. фра́нки
 Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс) 
фра́нкі, ‑аў; адз. франк, ‑а, м.
Група германскіх плямён, якая насяляла ў пачатку нашай эры тэрыторыю каля ніжняга і сярэдняга цячэння Рэйна.
[Лац. Franci, ням. Franken.]
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
фра́нк
‘грашовая адзінка’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
		
	
		
			|  | адз. | мн. | 
	
	
		
			| Н. | фра́нк | фра́нкі | 
		
			| Р. | фра́нка | фра́нкаў | 
		
			| Д. | фра́нку | фра́нкам | 
		
			| В. | фра́нк | фра́нкі | 
		
			| Т. | фра́нкам | фра́нкамі | 
		
			| М. | фра́нку | фра́нках | 
		
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		nazounik2008,
		tsblm1996,
		tsbm1984.
 Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс) 
фра́нк
‘прадстаўнік племені’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
		
	
		
			|  | адз. | мн. | 
	
	
		
			| Н. | фра́нк | фра́нкі | 
		
			| Р. | фра́нка | фра́нкаў | 
		
			| Д. | фра́нку | фра́нкам | 
		
			| В. | фра́нка | фра́нкаў | 
		
			| Т. | фра́нкам | фра́нкамі | 
		
			| М. | фра́нку | фра́нках | 
		
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		nazounik2008,
		tsblm1996,
		tsbm1984.
 Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс) 
франк I м., ист. франк; см. фра́нкі
франк II м. (денежная единица) франк
 Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс) 
Ру́скі ’які мае адносіны да Русі, Расіі’, ’які мае адносіны да рускіх’ (ТСБМ), старое ’у Беларусі хрысціянін усходняга абраду’, ’украінец’ (Стан.), рускій, руській ’рускі’ (Бяльк.), ст.-бел. руський (1440 г.), рускии ’тс’ (Карскі, 1, 199), сюды ж ру́скі ме́сяц ’пра нешта вельмі доўгае ў часе’ (ТС), ру́ськый мі́сяць, ру́ськый рык ’цэлы, біты, добры месяц, год’ (Клім.), ру́скі по́яс (rúski pojis) ’вузкая і доўгая тканіна’ (Варл.). Прыметнік вядомы ўсім славянскім мовам у сучасным значэнні, параўн. аднак польск. ruski ’усходнеславянскі’, ст.-слав. русьскъ (у адносінах да князя Святаполка, гл. ESJSt, 13, 784). Часцей за ўсё звязваюць са ст.-фін. азначэннем германскага племені *Rōtsi ’варагі, шведы, што нападалі на фінскія землі’, сучаснае фін. Ruotsi ’Швецыя’, што ідэнтыфікуецца з першай часткай ст.-ісл. róþsmenn або róþskarlar ’грабцы, мараходы’. Ст.-ісл. Rróþsmenn або Róþskarlar у сваю чаргу паходзяць са швед. Roslagen — назвы ўзбярэжжа Упланда. У якасці аналагічных выпадкаў перанясення назвы заваёўнікаў на заваяванае насельніцтва прыводзяцца франкі (Францыя), нарманы (Нармандыя), навагрэкі (Φωμιοί) лангабарды (Ламбардыя), балгары (Фасмер, 3, 522; з разглядам версій — ESJSt, 13, 783–785; Трубачоў, Слав. языкозн., XII, 23). Значэнне ’надта доўгі’, параўн. і польск. ruski miesiąc, мажліва адлюстроўвае разыходжанні і ў сістэме мер Вялікага княства Літоўскага, параўн. Скурат., Меры, 34.
 Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)