Verbum

анлайнавы слоўнік

франк, -а, мн. -і, -аў, м.

Грашовая адзінка Францыі, Бельгіі, Швейцарыі і некаторых іншых краін да 2002 г., роўная 100 сантымам.

|| прым. фра́нкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фра́нк

‘грашовая адзінка’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фра́нк

‘прадстаўнік племені’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

франк I м., ист. франк; см. фра́нкі

франк II м. (денежная единица) франк

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

франк^I ист. франк, род. фра́нка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

франк^II (денежная единица) франк, род. фра́нка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

франк ¹,

гл. франт.

франк ², ‑а, м.

Грашовая адзінка Францыі, Бельгіі, Швейцарыі і некаторых іншых краін, роўная 100 сантымам.

[Фр. franc.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фра́нкавы, ‑ая, ‑ае.

Вартасцю ў адзін франк. Франкавая манета. // Цаной у адзін франк. Франкавы абед.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фра́нковый фра́нкавы; см. франк^II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фра́нкі, ‑аў; адз. франк, ‑а, м.

Група германскіх плямён, якая насяляла ў пачатку нашай эры тэрыторыю каля ніжняга і сярэдняга цячэння Рэйна.

[Лац. Franci, ням. Franken.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)