фракцы́йны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. фракцы́йны фракцы́йная фракцы́йнае фракцы́йныя
Р. фракцы́йнага фракцы́йнай
фракцы́йнае		 фракцы́йнага фракцы́йных
Д. фракцы́йнаму фракцы́йнай фракцы́йнаму фракцы́йным
В. фракцы́йны (неадуш.)
фракцы́йнага (адуш.)		 фракцы́йную фракцы́йнае фракцы́йныя (неадуш.)
фракцы́йных (адуш.)
Т. фракцы́йным фракцы́йнай
фракцы́йнаю		 фракцы́йным фракцы́йнымі
М. фракцы́йным фракцы́йнай фракцы́йным фракцы́йных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фракцы́йны I полит. фракцио́нный;

~ная барацьба́ — фракцио́нная борьба́

фракцы́йны II спец. фракцио́нный;

~ная пераго́нка — фракцио́нная перего́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фракцы́йны ​1, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да фракцыі ​1, з’яўляецца фракцыяй. Фракцыйная барацьба. Фракцыйныя групоўкі.

2. Такі, які нясе разлад у якую‑н. арганізацыю, садзейнічае ўтварэнню ў ёй фракцый ​1 (у 3 знач.); раскольніцкі. Фракцыйнае выступленне.

фракцы́йны ​2, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фракцыі ​2, да яе выдзялення. Фракцыйная перагонка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фра́кцыя², -і, мн. -і, -цый, ж. (спец.).

Частка вадкай сумесі, сыпучага або кускавога матэрыялу, аддзеленая па якой-н. адзнацы.

|| прым. фракцы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фра́кцыя¹, -і, мн. -і, -цый, ж.

Група членаў якой-н. партыі ў парламенце, грамадскай арганізацыі або адасобленая групоўка ўнутры арганізацыі, партыі.

|| прым. фракцы́йны, -ая, -ае; наз. фракцы́йнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фракцио́нный​I полит. фракцы́йны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фракцио́нный​II хим. фракцы́йны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)