фракту́ра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. фракту́ра
Р. фракту́ры
Д. фракту́ры
В. фракту́ру
Т. фракту́рай
фракту́раю
М. фракту́ры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фракту́ра фракту́ра, -ры ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фракту́ра ж., мед., полигр. фракту́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фракту́ра, ‑ы, ж.

1. У медыцыне — пералом.

2. У паліграфіі — адзін з відаў гатычнага шрыфту. // Спец. Почырк, падобны на гатычны шрыфт.

[Ад лац. fractura — надлом.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)