фра́ер
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
фра́ер |
фра́еры |
| Р. |
фра́ера |
фра́ераў |
| Д. |
фра́еру |
фра́ерам |
| В. |
фра́ера |
фра́ераў |
| Т. |
фра́ерам |
фра́ерамі |
| М. |
фра́еру |
фра́ерах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
фра́ер м., прост. фра́йер
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
фра́ер, ‑а, м.
Разм. пагард. Пра франтаватага, пустога чалавека. [Сяргей:] — І мой сябрук, Толька Авераў, таксама цяпер дома. — Толька? — Ага. Там такі, пішуць, фраер, зямлі пад сабой не чуе. Ракітны.
[Ад ням. Freier — жаніх.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фра́йер прост. фра́ер, -ра м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)