фо́рзац

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фо́рзац фо́рзацы
Р. фо́рзаца фо́рзацаў
Д. фо́рзацу фо́рзацам
В. фо́рзац фо́рзацы
Т. фо́рзацам фо́рзацамі
М. фо́рзацы фо́рзацах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фо́рзац м., полигр. фо́рзац

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фо́рзац тип. фо́рзац, -ца м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фо́рзац, ‑а, м.

Спец. Падвойны ліст паперы, які злучае пераплёт з самой кнігай.

[Ням. Vorsatz.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фальц, ‑а, м.

Спец.

1. Шво на месцы змацавання тонкіх металічных лістоў.

2. Прамавугольная канаўка ўздоўж краю дошкі, бруска; паз.

3. Месца згібу аддрукаваных аркушаў кнігі, часопіса і пад. пры фальцаванні.

4. Палоска тканіны, якой абклейваецца форзац для далучэння да ўнутраных краёў аркушаў кнігі пры пераплятанні.

[Ням. Falz.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)