фо́кусніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
фо́кусніца |
фо́кусніцы |
| Р. |
фо́кусніцы |
фо́кусніц |
| Д. |
фо́кусніцы |
фо́кусніцам |
| В. |
фо́кусніцу |
фо́кусніц |
| Т. |
фо́кусніцай
фо́кусніцаю |
фо́кусніцамі |
| М. |
фо́кусніцы |
фо́кусніцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
фо́кусніца ж., прям., перен. фо́кусница
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
фо́кусніца, ‑ы, ж.
Жан. да фокуснік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фо́куснік, -а, мн. -і, -аў, м.
1. Артыст, які паказвае фокусы² (у 1 знач.).
2. перан. Чалавек, здольны да хітрыкаў, махлярства.
|| ж. фо́кусніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
|| прым. фо́кусніцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)