фо́кусны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. фо́кусны фо́кусная фо́куснае фо́кусныя
Р. фо́куснага фо́куснай
фо́куснае		 фо́куснага фо́кусных
Д. фо́куснаму фо́куснай фо́куснаму фо́кусным
В. фо́кусны (неадуш.)
фо́куснага (адуш.)		 фо́кусную фо́куснае фо́кусныя (неадуш.)
фо́кусных (адуш.)
Т. фо́кусным фо́куснай
фо́куснаю		 фо́кусным фо́куснымі
М. фо́кусным фо́куснай фо́кусным фо́кусных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фо́кусны в разн. знач. фо́кусный;

~ная адле́гласць — фо́кусное расстоя́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фо́кусны ​1, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фокуса ​1 (у 1, 2 знач.). Фокусная адлегласць.

фо́кусны ​2, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фокуса ​2 (у 1 знач.); які з’яўляецца фокусам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фо́кус², -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Лоўкі прыём, заснаваны на падмане зроку, увагі пры дапамозе хуткага і ўмелага руху, спрыту.

Дзіўны ф.

2. перан. Выдумка, хітрасць.

3. звычайна мн., перан. Капрызы, прычуды (разм.).

Вечныя фокусы з ядой.

|| прым. фо́кусны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Фокуснае мастацтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фо́кус¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Пункт перасячэння адбітых або праломленых прамянёў, якія падаюць на аптычную сістэму паралельным пучком.

2. Пункт, у якім прадмет, што фатаграфуецца або разглядаецца пры дапамозе аптычнага прыбора, мае найлепшую рэзкасць, выразнасць.

Навесці лінзы на ф.

3. Ачаг запаленчага працэсу ў арганізме (спец.).

Ф. у лёгкіх.

4. перан. Цэнтр якіх-н. з’яў, уласцівасцей, падзей.

|| прым. фака́льны, -ая, -ае і фо́кусны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фо́кусный в разн. знач. фо́кусны;

фо́кусное расстоя́ние фо́кусная адле́гласць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)