флё́кс

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. флё́кс флё́ксы
Р. флё́кса флё́ксаў
Д. флё́ксу флё́ксам
В. флё́кс флё́ксы
Т. флё́ксам флё́ксамі
М. флё́ксе флё́ксах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, nazounik2013, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

флёкс, -а, мн. -ы, -аў, м.

Дэкаратыўная садовая расліна сямейства сінюхавых з пахучымі кветкамі, сабранымі ў буйное суквецце на вяршыні сцябла.

|| прым. флёксавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

флёкс м., бот. флокс

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

флёкс, ‑а, м.

Дэкаратыўная расліна сямейства сінюхавых з пахучымі кветкамі, сабранымі ў буйное суквецце. У абгароджаным нізкім частакольчыкам кветніку ўлетку і ўвосень буйна цвілі вяргіні і флёксы. Хадкевіч.

[Грэч. phlox — полымя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флокс бот. флёкс, род. флёкса м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сіню́хавыя, ‑ых.

Сямейства шматгадовых траў, да якога належаць сінюха, флёкс і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лозка ’лазовы зараснік’ (Шат.). Да лаза́ (гл.). Утворана пры дапамозе суфікса ‑к‑a з рэдкім для яго значэннем зборнасці (параўн. сасонка ’сасоннік’). Сюды ж лозка ’флёкс’ (пруж., Сл. Брэс.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)